مقایسه دو روش تمایل به پرداخت بازدیدکنندگان و هزینه سفر منطقه‌ای برای برآورد مازاد مصرف کننده در ارزش تفریحی

از مهم‌ترین منافع منابع طبیعی برای انسان‌ها، نقشی است که آنها در تفریحات و سرگرمی دارند. این عامل موجب شده تا صنعت گردشگری در دنیا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار بوده و کشورها از منابع طبیعی خود برای گسترش این صنعت بهره ببرند. به همین دلیل، تخریب این منابع توسط انسان، تأثیر مستقیمی روی ارزش تفریحی منابع دارد. ارزش‌گذاری اقتصادی راه‌حلی است که بتوان نقش منابع طبیعی را در تحلیل‌های هزینه-فایده و سیاستگذاری پررنگ‌تر و عملی کرد؛ اما از سوی دیگر، چگونگی این ارزش‌گذاری و صحت و سقم نتایج به‌دست آمده مورد بحث است. بدین‌روی، هدف این پژوهش این است که دو روش متداول میزان تمایل به پرداخت و روش هزینه سفر برای برآورد ارزش تفریحی را مقایسه نماید. بدین منظور ارزش تفریحی آبسنگ‌های مرجانی جزیره کیش به‌عنوان مطالعه موردی از هر دو روش محاسبه شده است. متوسط میزان تمایل به پرداخت گردشگران از روش پرسشنامه انتخاب دوگانه و مدل نیمه پارامتری توزیع- آزاد (SNPDF) برآورد شده است. نتایج نشان می‌دهد که مازاد مصرف‌کننده در ارزش تفریحی از روش تمایل به پرداخت برابر 6 میلیارد ریال و از روش هزینه سفر منطقه‌ای برابر 13 میلیارد ریال بوده که اختلاف قابل‌توجهی است.